Beste familie,

tante Simonne is niet meer onder ons maar ze blijft wel een plaatsje innemen in mijn hart;

Als kind mocht ik dikwijls logeren bij tante Simonne en nonkel Jacques. We beleefden mooie momenten en zeker ook met Regine en Bart.

Samen met mijn man Jean-Pierre betuig ik mijn medeleven .

groeten
Chris en Jean-Pierre

Assebroek, 31 juli 2021
Beste familie Willems-Verheire, dag Jacques
Onze oprechte christelijke deelneming bij het overlijden van Simonne, uw echtgenote, ma, schoonma en grootma.
Uit ervaring weten wij hoe hard het is afscheid te moeten nemen van een geliefde. De pijn is in het begin niet te beschrijven telkens je botst op herinneringen. Maar de pijn wordt met de tijd geleidelijk vervangen door mooie herinneringen die u samen mocht beleven.
Simonne, blijft bij ons herinneren als een aangename buur, steeds goed geluimd, graag in gezelschap met familie, vrienden en kennissen.
Het beste wat Simonne heeft mogen meemaken is Jacques, haar kinderen en kleinkinderen. Met dezelfde zorg dat zij haf aan haar man en de kinderen heeft zij liefdevol teruggekregen, vooral tijdens de laatste jaren van haar leven.
Mogen de vele mooie herinneringen aan Simonne, u allen sterken in het verwerken van uw verdriet.
Dankbaar om wat Simonne betekenen voor de vele harten die zij kon gelukkig maken; haar lieve man Jacques, haar kinderen, kleinkinderen, familie en haar talrijke vrienden.
We wensen u allen veel sterkte tijdens deze droevige dagen.
Dominique en Bernard

Als je tegen iemand zegt mijn ma of oma is gestorven, volgt snel de vraag: Hoe oud was zij ?

Maar wat zegt leeftijd over de relatie,
over het leven met die persoon, de betekenis die zij had ?
Bijna niets.

Het gaat in het gemis niet om de leeftijd,
maar om de band die je had, hoe je aan elkaar gehecht was.
De leeftijd troost niet echt.

Zo’n vraag is goed bedoeld, maar ze kan zó anders landen bij jezelf.
Je voelt een deur dichtslaan. Je kan niet op verhaal komen.
Je verdriet kan niet stromen.


Je zou nog eens willen vertellen
van je thuis, je herinnering....!
Hoe zij was, wat je met elkaar hebt gedeeld,
wat er is voorgevallen, hoe je op haar gesteld was.

Het wegvallen van je moeder plaatst jezelf voor de dood.
Er valt geschiedenis weg, maar ook bescherming.

Je kunt je alleen voelen, méér dan je had gedacht,
méér dan een ander beseft.

Een ander kan niet zeggen: dat of dat is toch erger.
Elk voelt zijn eigen verlies.

Het is waar: zij had een mooie leeftijd.

Maar zij was ons moeder, onze oma....

Je kan nooit iemand vergeten die je zoveel herinneringen gaf. Oprechte deelneming aan de ganse familie.